BAB 3 : KESEDARAN PEMBINAAN NEGARA DAN BANGSA

BAB 3 : KESEDARAN PEMBINAAN NEGARA DAN BANGSA

Ciri-ciri Negara dan bangsa dalam Kesultanan Melayu Melaka.

Wilayah pengaruh

• Kawasan tempat tinggal rakyat

• Sempadannya diterima umum

• Kawsan yang rakyatnya menerima dan memperakuai pemerintahan seorang raja

• Kesultanan Melayu Melaka mempunyai lingkungan pengaruh yang luas walaupun sempadan tidak ditetapkan.

• Empayarnya meliputi keseluruhan Semenanjung Tanah Melayu dan seluruh timur Sumatera.

Kedaulatan

• Merupakan kekuasaan tertinggi terhadap rakyat sesebuah wilayah

• Tidak boleh dihadkan mana-mana pihak

• Merujuk kepada kekuasaan yang dimiliki oleh sesebuah Negara atau pemerintah

• Negera berkenaan mempunyai hak mutlak terhadap rakyatnya

• Negera itu bebas daripada campurtangan, paksaan, taklukan atau perintah kuasa asing.

• Dalam Kesultanan Melayu Melaka kedaulatan dirujuk terus kepada raja yang memerintah.

Lambang-lambang

• Merupakan simbol atau tanda yang menjadi identiti sesebuah Negara.

• Bahasa melayu merupakan bahasa kebangsaan dan lambing penyatuan Negara dan bangsa.

• Kebesaran Sultan dan Kesultanan Melayu juga dilambangkan dengan alat regalia, nobat, warna, bahasa, undang-undang, protocol dan adat-istiadat istana.

Undang-undang

• Untuk mengawal masyarakat melalui peraturan yang telah diwartakan.

• Undang-undang dicipta untuk memelihara keamanan dan melindungi rakyat.

• Keunggulan undang-undang menentukan struktur kerajaan, kehakiman, bahasa, agama dan kerakyatan diterima oleh mesyarakat.

• Zaman Melaka terdapat dua sumber undang-undang bertulis dipegaruhi oleh hukum adat tempatan dan agama Islam iaitu Hukum Kanun Melaka dan Undang-Undang Laut Melaka.

• Hukum Kanun Melaka mengandungi 44 fasa.

• Menyentuh bidang kuasa raja dan pembesar serta pantang larang dikalangan anggota masyarakat.

• Hukuman ke atas kesalahan jenayah awam, undang-uandang keluarga dan lainlain.

• Undang-undang Laut Melaka

• Membincangkan perkarta yang berkaitan dengan tatacara pelayaran di laut seperti tanggungjawab pengawal kapal, atur cara pelayaran, perniagaan, bidang kuasa nakhhoda kapal dan hukiman bagi kesalahan jenayah.

Rakyat

• Seluruh penduduk bagi sesebuah wilayah

• Mereka terikat kepada undang-undang dan peraturan yang dikuatkuasakan dalam wilayah tersebut.

• Zaman Melaka rakyat bertanggungjawab mentaati raja yang memerintah

Kerajaan

• Badan yang diberi kuasa untuk urus pentadbiran, jaga keamanan , pertahan kedaulatan Negara dan jalin hubungan diplomatic dengan negara lain.

• Zaman Melaka raja atau sultan merupakan pemerintah tertinggi yang dibantu Bendahara, Penghulu Bendahari, Temenggong dan Laksamana.

Warisan Negeri-Negeri Melayu.

1. Unsur-unsur warisan Kesultanan Melayu Melaka yang diamalkan di negeri-negeri Melayu.

• Sistem pemerintahan Negeri-Negeri Melayu seperti Johor, Perak, dan Pahang berdasarkan sistem pemerintahan Kesultanan Melayu Melaka.

• Warisan Kesultanan Melayu Melaka seperti adat istiadat melayu, agama Islam dan Bahasa Melayu berkembang di negeri-negeri tersebut.

• Kerajaan tersebut diasaskan oleh kerabat diraja Melaka.

• Semua pemerintah negeri menggunakan gelaran Sultan pada awal nama masingmasing.

• Sistem warisan takhta di negeri-negeri tersebut mementingkan jurai keturunan sebelah bapa.

• Putera sulung sultan dengan permaisurinya berpeluang mewarisi takhta kerajaan.

• Sekiranya sultan tidak mempunyai putera, adik lelaki sultan boleh mewarisi takhta.

• Mengamalkan Sistem Pembesar Empat Lipatan seperti diamalkan oleh Melaka.

• Perbezaan antara ketiga-tiga negeri tersebut adalah pada gelaran pembesarnya, disebabkan perubahan semasa dan penyesuaian dengan keadaan tempatan.

• Kitab undang-undang disalin dan dipinda berdasarkan Hukum kanun Melaka untuk disesusikan dengan unsure tempata.Contoh Undang-Undang Pahang yang disusun oleh Sultan Abdul Ghapur Muhaiyuddin Syah pada tahun 1596.

2. Persamaan kandungan antara Undang-Undang Tubuh Kerajaan Johor 1895 dengan Undang-Undang Tubuh Negeri Terengganu 1911.

• Keturunan Sultan sebagai pewaris takhta

• Agama Islam sebagai agama negeri

• Raja hendaklah berbangsa Melayu, lelaki dan beragama Islam

• Raja merupakan waris pemerintah

• Raja berhak memilih Menteri Besar / dilantik oleh Sultan

• Jawatan Naib Menteri Besar ditentukan oleh Jemaah Menteri dengan perkenan Raja

• Ahli Mesyuarat Kerajaan bertanggungjawab membantu Sultan dan Jemaah Menteri untuk mentadbir negeri dan rakyat

• Mesyuarat kerajaan dikutuai oleh Menteri Besar

• Jemaah Menteri mempunyai kuasa perundangan

3. Perbezaan kandungan antara Undang-Undang Tubuh Kerajaan Johor 1895 dengan Undang-Undang Tubuh Negeri Terengganu 1911.

• Undang-undang tersebut diperkenal untuk negeri masing-masing.

• Tarikh Undang-Undang Tubuh Negeri Terengganu diperkenalkan pada tahun 1911 manakala Undang-Undang Tubuh Kerajaan Johor 1895.

• Undang-Undang Tubuh Kerajaan Johor diperkenalkan oleh Sultan Abu Bakar manakala Undang-Undang Tubuh Negeri Terenggan oleh Sultan Zainal Abidin III.

• Undang-undang Johor dikenali Undang-undang Tubuh Kerajaan Johor manakala undang-undang Terengganu dikenali sebagi Undang-Undang Tubuh Negeri Terengganu atau Ittiqan-ilmuluk bi-ta’dil il-suluk yang bermaksud keyakinan kepada pemerintah yang berdsarkan keadilan.

4. Sistem Jemaah Menteri di Kelantan bertujuan untuk melicinkan pentadbiran dan pemerintahan.

• Diamalkan semasa pemerintahan Sultan Muhammad I(1801-1836).

• Baginda melantik beberapa orang pembesar untuk membantu pentadbirannya.

• Sultan Muhammad II(1836-1886) telah memperkemaskan Sistem Jemaah Menteri dengan mewujudkan lapan badan Jemaah Menteri.

• Setiap satunya dianggotai oleh empat orang pembesar.

• Setiap Jemaah Menteri mempunyai bidang tugas masing-masing.

• Lapan badan Jemaah Menteri itu lalah:

• Jemaah Penasihat Raja

- mengurus perkara dan urusan penting yang bukan rahsia.

• Jemaah Menteri Istana

- mengurus istiadat diraja dan istiadat rasmi di seluruh negeri kelantan.

• Jemaah Menteri Keadilandan Kehakiman

- mengendalikan urusan penting tentang keadilan dan kehakiman.

• Jemaah Menteri Dalam Negeri

-Menjaga keamanan negeri.

• Jemaah Menteri Luar Negeri

-Mengurus dasar dan hal ehwal luar negara.

• Jemaah Menteri Perbendaharaan

-Mengendali harta benda dan hasil mahsur.

• Jemaah Menteri Peperangan

-Mengurus pertahanan dan keamanan negeri.

• Jemaah Menteri Pentadbiran danPenggimarahan Negeri

-Mengurus kemajuan dan pembangunan negeri.

5. Sembilan buah daerah dalam Negeri sembilan.

• Sungai Ujong, Rembau, Johol, Jelebu, Jempol, Seri Menanti, Inas, Terachi, dan Gunung Pasir.

6. Gelaran tertinggi pemerintah Negeri Sembilan

• Gelaran ialah Yang Dipertuan Besar.

7. Unsur demokrasi dalam sistem pemerintahan di negeri Sembilan

• Negeri sembilan mengamalkan sistem pemerintahan berdasarkan Adat Perpatih, iaitu kedaulatan berada di tangan rakyat.

• Pelantikan pemimpin dibuat daripada peringkat palin, bawah iaitu Anak Buah, diikuti oleh Buapak, Lembaga dan Undang yang kemudiannya melantik Yang Dipertuan Besar.

• Perlantikan pembesar dibuat oleh Undang, Lembaga, buapak dan Anak Buah walaupun Yang Dipertuan Besar pemerintah tertinggi kerajaan.

• Setiap keputusan yang dibuat oleh Yang Dipertuan Besar adalah berdasarkan perundingan baginda dengan Undang.

• Setiap Luak ditadbir oleh Undang dan mereka dipilih oleh Lembaga.

• Undang dipertanggungjawab untuk melantik Yang Dipertuan Besar.

• Lembaga dilantik oleh Buapak .Buapak merupakan ketua suku anggota masyarakat yang bertanggungjawab terhadap suku masing-masing.

• Lembaga berkuasa melantik individu yang layak menjadi Undang.

• Buapak merupakan ketua Perut.Buapak menjadi tempat rujukan bagi setiap masalah, khususnya yang berkaitan dengan adat.

• Setiap anggota Perut dikenali sebagai anak Buah.

• Sistem ini tidak mengamalkan kuasa mutlak tetepi mengagihkan tersebut kepada individu mengikut pangkat.

• Ini menunjukkan sistem pemilihan pemimpin mempunyai unsur demokrasi.

8. Peraturan hidup yang menjadi amalan dalam Adat Perpatih

• Kepentingan bersama dalam membuat keputusan.

• Semangat gotong-royong, dalam sebarang pekerjaan.

• Saling menghormati di antara satu sama lain.

• Bermuafakat untuk memilih pemimpin.

• Semangat kerjasama antara suku untuk memilih pemimpin.